ارزیابی فقر در استان سمنان طی برنامه های پنج ساله اول، دوم و سوم توسعه اقتصادی (۱۳۸۳-۱۳۶۸)

در این مطالعه سعی می شود به این سؤال اساسی پاسخ داده شود که آیا سه برنامه پنج ساله اول، دوم و سوم توسعه اقتصادی ایران (1383-1368) توانسته اند تغییری در فقر استان سمنان ایجاد کنند یا خیر؟ برای پاسخ به این سؤال، خط فقر، شاخص سرشمار، شاخص شکاف فقر و شاخص فوستر، گریر و توربک براساس آمار هزینه- درآمد خانوار و با استفاده از سیستم مخارج خطی (les) با روش رگرسیونهای به ظاهر غیرمرتبط تکراری (isur) به تفکیک در مناطق شهری و روستایی استان سمنان طی سالهای (1383-1368) برآورد شده است. نتیجه تحقیق نشان می دهد که خط فقر در مناطق شهری و روستایی استان طی دوره مورد نظر روندی صعودی دارد و خط فقر در مناطق شهری همواره بیش از مناطق روستایی است. همچنین نسبت افراد فقیر و عمق فقر در مناطق شهری و روستایی استان سمنان با اجرای برنامه اول توسعه اقتصادی افزایش و در طی برنامه دوم و سوم توسعه اقتصادی کاهش یافته است.